A Mighty Wind (2003) Review

Land: Amerika

Met: Christopher Guest, Catharine O’Hara, Eugene Levy, Parker Posey, Michael McKean, Harry Shearer, Fred Willard en vele andere.

Regie: Christopher Guest

Kan een nepdocumentaire over folkmuziek grappig zijn?

Reünie

Na het overlijden van Irving Steinbloom, een bekende manager van folkbandjes in de jaren 60, besluit zijn zoon een reünie te organiseren van drie bands die door zijn vader werden gemanaged. Het gaat om het trio The Folksmen, het duo Mitch en Mickey en het negenkoppig tellende The New Mainstreet Singers (waarvan er nog maar één origineel lid van over is).
We volgen de bands in de twee weken voordat het reünieconcert plaatsvind. Al gauw wordt er duidelijk dat er flink wat werk aan de winkel is.
De film is gefilmd in het zogeheten mockumentary stijl en de acteurs spelen hun rollen met verve, je gaat echt denken dat je naar een documentaire aan het kijken bent. De humor komt vooral van de dialogen die gevoerd worden. Het script, geschreven door Guest en Levy, zit vol met verwijzingen naar folkmuziek en geven ruimte om  de acteurs ingetogen, maar grappig uit de hoek komen.


Hilarisch

De meeste acteurs die aan deze film hebben meegewerkt, hebben hun strepen al ruimschoots verdiend in het komediecircuit. Maar de acteur die mij het meeste verraste was Eugene Levy (o.a. de vader uit American Pie). Vaak vind ik hem niet grappig in zijn rollen, echter in deze film weet hij je van het begin af aan de slappe lach te bezorgen. Hij speelt de depressieve Mitch, die na het succes in de jaren 60 volledig de diepte is ingezakt. Hij is onberekenbaar en als hij praat komen de worden traag en breekbaar uit zijn mond. Het knappe is dat je voor dit karakter, naarmate de film vordert, sympathie voor gaat opwekken en hij raakt ook nog een gevoelige snaar. Een knappe prestatie.
Een ander acteur die mij aan het lachen bracht was Fred Willard (De president in Wall-E). Van het moment dat hij in beeld komt moet je al lachen. Het leuke aan die man is dat hij in elke rol zo heerlijk overdreven enthousiast overkomt en constant een lach op zijn gezicht draagt. 

 

 

Muziek

Naast alle grappen grollen is er natuurlijk ook nog de muziek. Het knappe is dat de acteurs zelf de liedjes bedacht hebben voor deze film. Ze klinken lekker in het gehoor en zijn doorspekt met grappige en aanstekelijke teksten. Je merkt dat er met veel liefde aan dit project gewerkt is. Het is natuurlijk ook te verwachten als je na gaat dat een groot deel van dit team ook verantwoordelijk was voor This is Spinal Tap, een soortgelijke nepdocumentaire, maar dan over een rockband met flink wat problemen.
Aan het eind van de film passeren een deel van de liedjes de revue tijdens het reünieconcert. Tegen die tijd klinken de nummers je al zo bekend, dat het lijk dat ze daadwerkelijk in de jaren 60 uitgebracht zijn.


Conclusie

Voor mensen die genoten hebben van eerder genoemde film “This is Spinal Tap” is ook A Mighty Wind een absolute aanrader. De humor is aanstekelijk en satirisch en de groep acteurs laat de bands echt tot leven komen. Regisseur/acteur Christopher Guest heeft zich gespecialiseerd in he maken van dit soort “Mockumentaries”. Dit bewees hij ook met de films Waiting for Guffman, Best in Show en For your Consideration. Deze producties werden gemaakt met grotendeels dezelfde groep mensen. Dus als dit soort films je aanspreken, dan zal je heel veel plezier beleven aan deze ode aan de folkmuziek.

4/5

 

 

Red Hill (2010) Review

Land: Australië

Met : Ryan Kwanten, Steve Bisley, Tommy Lewis en Claire van der Boom

Regie: Patrick Hughes

Een agent van de grote stad trekt naar het platteland om een rustige omgeving te vinden voor hemzelf en zijn hoogzwangere vrouw. Deze rust blijkt voor korte duur te zijn.

 

 

Aankomst

Een origineel plot hoef je bij Red Hill niet te verwachten. Het volgt ongeveer hetzelfde pad als High Plains Drifter, Rio Bravo, Assault on Precinct 13 en de pas uitgebrachte Schwarzenegger comebackfilm: The Last Stand.
De jonge agent Shane Cooper (Ryan Kwanten uit True Blood) is samen met zijn hoogzwangere vrouw Alice Cooper (inderdaad, een leuke naamspeling) aangekomen in Red Hill. Het stel heeft nog niet eens tijd om al hun spullen uit te pakken of Shane is al op weg naar het politiebureau voor zijn eerste werkdag. Bij het politiebureau maakt hij kennis met de luie sergeant Barlow, die hem naar de plaatselijke kerk stuurt waar de sheriff een toespraak houd.  Deze sheriff, Old Bill, laat al meteen merken dat hij niet zo blij is met de komst van deze nieuweling en geeft hem meteen simpele klusjes om op te lossen.

Red Hill

Het stadje Red Hill ziet eruit als een stadje dat je mag verwachten in het oude wilde westen, met authentieke winkeltjes en weinig mensen op straat. Om eerlijk te zijn is er geen hond op straat en lijkt het stadje meer op een soort Silent Hill dan een Red Hill. De enige echte grote meute aan mensen zijn aanwezig in de kerk.




De rust voorbij

Een bericht op de lokale nieuwszender zorgt ervoor dat de gemoedelijke sfeer binnen het politiekorps in één klap omslaat. Een crimineel, die jaren daarvoor in Red Hill zijn vrouw en een politieagent had vermoord blijkt ontsnapt te zijn. Old Bill is er zeker van dat deze Jimmy (met een vreselijk verbrand gezicht) terugkomt naar Red Hill. Hij roept al zijn mensen op plus nog wat mannen uit de stad om zich voor te bereiden. Want deze Jimmy blijkt een goede spoorzoeker te zijn en is een geraffineerde moordenaar.

Wat volgt is een lange nacht met veel actie en suspense. Jimmy heeft als doel om iedereen die hem tegenwerkt uit de weg te ruimen en de verse agent Cooper leert een vreselijke geschiedenis kennen die het stadje als jarenlang met zich mee draagt.

Conslusie:

Red Hill is een kleine film die het beste maakt van haar budget. Het plot is simpel, maar weet gaande weg toch te verrassen met een aantal wendingen. In het begin voelt de film erg luchtig en komisch, op het moment dat de Bad Guy in de stad arriveert wordt de film grimmiger en bloederiger. Af en toe gebeuren er dingen die niet echt logisch zijn, echter kun je deze paar momenten voor lief nemen. Het acteerwerk is ook prima, met Kwanten als een rechtvaardige politieagent en acteur Tommy Lewis geeft een griezelig portret af als de zwijgende moordenaar. Wat je uiteindelijk overhoud is een goed onderhouden film die fans van westerns en actiefilms zeker zal aanspreken.

3/5