De dag van Bleep Bleep Bleep

Wat is er lekkerder dan op een zonnige dag de metaaldetector te pakken en er op uit te gaan? Wellicht een lapdance van twee rondborstige dames, maar oké, je moet niet te kieskeurig worden.

Mijn vader en ik hadden gekozen voor een veld bij ons in de buurt, natuurlijk onbezaaid want we willen opgefokte boeren vermijden die je met kettingzagen te lijf gaan terwijl je schreeuwt om het behoud van je miezerig bestaan.
In het veldje dat we vonden, begonnen we met onze zoektocht naar het verloren goud, de rijkdommen, het Atlantis van Zuid Limburg. Al bij de eerst stukken veld begon de metaaldetector als een gek te piepen. Als twee blije kinderen van 30 en 64 pakten we het pionier schepje erbij en begonnen als een gek te graven. Is het een munt uit de Romeinse tijd? Een kogel uit de Tweede wereld oorlog? Het was niets. Na een kuil gegraven te hebben, piepte het rotding niet meer. Zelfs niet in de DREK die we zo zorgvuldig mogelijk aan de kant hadden gelegd.
Gefrustreerd gingen we verder, we zouden niet opgeven, er zou iets gevonden moeten worden.
Meteen erna begon het ding weer te piepen, beloftes van grote schatten stond op het scherm en al zwetend van onze laatste graafbeurt gingen we er weer met volle moed erin…Weer niets.
Maar het de detector bleef als een gek te keer gaan. Op het gehele veld gaf hij verschillende metalen aan. Ligt hier dan een vliegtuig begraven? Een tank? Misschien een UFO en hebben we een link naar een nieuwe beschaving?

We hoorden een naderend geluid. De detector werd nog luidruchtiger. Het was een trein. Het veld lag pal langs de spoorlijn en zelfs toen ik de metaaldetector omhoog hield maakte hij lawaai. Het was de storing van het spoornet dat al ons enthousiasme wegnam. Teleurgesteld besloten we om naar huis te gaan. Op de terugweg vonden we toch nog een kraan… Yeeej!!

5 goede reden waarom ik me irriteer aan lepels

1. Houtenlepel. Je wok blijft krasvrij bij het maken van nasi of bami, maar bij het proeven neemt de houtsmaak de overhand.

2. IJslepel. Als je hem warm maakt dan kan je makkelijk bolletjes ijs maken… yeah right.

3. Soeplepel. Valt altijd met steel en al in de pan, kun je weer gaan vissen.

4. Kiwilepel. Die dingen breken constant.

5. De reguliere besteklepel. Het meest irritantste van allemaal is als deze lepel in de wastafel ligt, je draait de kraan open en de staal komt recht op de lepel neer en alles wordt zeiken nat… Ergste van alles is dat dit niet eens de schuld van de lepel is, maar van degene die hem daar heeft neergelegd, dat zijn de meest irritante personen.

Deze jongeman verklaart het helemaal:

WTF ben ik aan het drinken? "Aloe Vera Drink"

De situatie. Ik ben in de stad en ik krijg dorst. Zoveel zaken die blikjes, flesjes of bekertjes verkopen vol met verfrissende lekkernij. Wat doe ik in die situatie?

Ik loop de Xenos naar binnen met het idee, ze hebben hier vaak lekker snoep en dan pak ik er wel wat te drinken bij. Had natuurlijk een heerlijk flesje Evian kunnen kopen of iets zoets van de Coca Cola Company, maar nee, Richard wilde weer iets speciaals.

Mijn oog viel op Aloë, een tropical drink met Peach smaak (want Peach ice tea is lekker), vitamine C en Calcium. Het feit dat het product Aloë heet en Aloë Vera bevat drong pas na de aankoop bij me door. Ik heb de naam Aloë Vera weleens op de shampoo zien staan maar ben er verder niet zo bekend mee. Door met het flesje de schudden zag ik flink wat activiteit in het drankje, natuurlijk dacht ik aan vruchtvlees, oh hoe naïef kon ik zijn.

Tenminste rook het wel lekker naar perzik en bij mijn eerste slok vond ik de smaak niet tegenvallen. Maar toen drong het pas echt tot me door dat het niet om vruchtvlees ging. Ik spuugde het uit en na het ontleden ervan zag ik dat het allemaal kloddertje gel waren. Het leek net of de fabrikant defecte PIP siliconen in het sap had uitgelekt. Ik kan er niet over meepraten, maar naar mijn idee het gevoel als je sperma in je mond hebt. Je denkt van, het zal wel meevallen, ik hoef alleen maar te slikken, de realiteit is stukken erger.

Nee, nooit meer zal ik iets kopen of drinken dat Aloë Vera op de verpakking heeft staan. Nu weet ik ook waarom ik dit spul alleen in een winkel zoals de Xenos tegenkom. Ik dacht dat het kassameisje vriendelijk naar me lachte omdat ik een aardig persoon ben, maar nu weet wel ik beter.

Track Review: Interpol – All the Rage Back Home

Turn on the Bright Lights is zo’n klassiek album, het soort album dat een band maakt en daarna niet meer evenaart. Alleen jammer dat Interpol dit al in het begin van hun carrière hebben gemaakt. Antics en Our love to admire zijn nog altijd zeer goed om naar te luisteren, maar halen het niet bij het debuut.
Persoonlijk heb ik me nooit verdiept in het naamloze vierde album, op het moment van uitkomen was ik niet meer zo geïnteresseerd in Interpol.

Sinds een paar dagen staat het nieuwe nummer All the Rage Back Home online, de eerste single voor het nieuwe album El Pintor (anagram van Interpol) dat begin september uitkomt.
Het begint met een trage, haast serenade achtige zang, de iconische stem van Paul Banks is meteen herkenbaar. Na deze intro slaat het nummer over in een uptempo progressie en herhaalt haar chorus tot en met. Op zich klinkt het energiek, echter niet wat ik van Interpol gewend ben. Er zitten weinig spannende hooks aan, iets waar de die eerste drie albums vol mee zaten. Het is rechttoe rechtaan rock, een nummer dat doet meer doet denken aan het werk van Placebo dan aan Interpol.

Al met al maakt deze eerste single me wel benieuwd naar het nieuwe album. Ik hoop dat ze de energie van dit nummer weten vast te houden en dat we een paar mooie verrassingen mogen verwachten.

Eindoordeel: Een single die de veilige route neemt, catchy maar niet erg origineel

Domme Ezel

Uit de oude doos:

Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen
Nee natuurlijk niet
Hij stoot zich wel duizend keer
Zo vaak zelf dat zijn poot begint te zwellen
Dat de borrelende pus met behulp van pulserende knobbels radeloos een uitweg probeert te vinden
Nee, voor deze ezel is het einde zoek
Dit armzalig dier is rijp voor de slacht
Wat had je anders verwacht
Die poot is inmiddels naar de haaien
Kijk dan, ik zie al enkele maaien
Kruipend, krioelend, etend
Door het rottend vlees
Een doorgevreten pees
Ze gaan tot op het bot
Het domme dier gaat kapot
Dat is natuurlijk ook zijn eigen schuld
Want deze ezel had ook nooit geduld
Hij had moeten leren van de eerste keer
Echter deed hij het weer
en nog een keer, op en neer
Nu kwijnt hij langzaam weg
Vette pech