Genre: Documentaire
Regie: Bart Layton
Ongelofelijk:
The Imposter vertelt het
waargebeurde verhaal van Frédéric Bourdin. Een 23 jarige Fransman die iedereen
om hem heen weet te overtuigen dat hij de vermiste Nicolas Barclay is uit Texas.
Nicolas verdween in 1994. Zijn moeder had hem geld gegeven om een potje te gaan basketballen, maar de jongen is nooit meer thuisgekomen. Drie jaar later komt er een bericht uit Spanje, Nicolas zou terecht zijn. Het verhaal wordt ruim dertien jaar later verteld door de moeder, zus en schoonbroer van Nicolas én door Frédéric Bourdin zelf.
Nicolas verdween in 1994. Zijn moeder had hem geld gegeven om een potje te gaan basketballen, maar de jongen is nooit meer thuisgekomen. Drie jaar later komt er een bericht uit Spanje, Nicolas zou terecht zijn. Het verhaal wordt ruim dertien jaar later verteld door de moeder, zus en schoonbroer van Nicolas én door Frédéric Bourdin zelf.
Kameleon:
Bourdin vertelt zeer open over hoe hij het voor mekaar kreeg om de Spaanse autoriteiten te overtuigen dat hij een 16 jarige Amerikaanse jongen zou zijn. Ze vragen hem om contact op te nemen met zijn ouders. Hij vraagt om een telefoon en krijgt een aparte ruimte. In dit proces weet Bourdin naar verschillende instantie in Amerika te bellen, doet zich voor als een Spaanse politieagent en vraagt naar vermiste jongens die ongeveer 16 jaar zijn. Door dit proces komt hij op het pad van Nicolas Barclay en laat de gegevens van de jongen naar zich toe faxen. Dit geeft hij door aan de autoriteiten en die nemen contact op met de zus van Nicolas.
De familie:
Bourdin vertelt zeer open over hoe hij het voor mekaar kreeg om de Spaanse autoriteiten te overtuigen dat hij een 16 jarige Amerikaanse jongen zou zijn. Ze vragen hem om contact op te nemen met zijn ouders. Hij vraagt om een telefoon en krijgt een aparte ruimte. In dit proces weet Bourdin naar verschillende instantie in Amerika te bellen, doet zich voor als een Spaanse politieagent en vraagt naar vermiste jongens die ongeveer 16 jaar zijn. Door dit proces komt hij op het pad van Nicolas Barclay en laat de gegevens van de jongen naar zich toe faxen. Dit geeft hij door aan de autoriteiten en die nemen contact op met de zus van Nicolas.
De familie:
Tussendoor komen ook de familieleden
van Nicolas aan het woord. Ze vertellen over de ervaring en hoe geweldig het
niet was om te horen dat hun zoon/broer nog in leven is. De zus nam zelfs het
vliegtuig om Nicolas of te wel Bourdin op te halen. Als Bourdin hoort dat de
zus onderweg is raakt hij in paniek. Hij lijkt namelijk totaal niet op Nicolas.
Maar hij doet zijn best om de haarkleur over te nemen en ook enkele tattoos die
Nicolas had. Alleen de oogkleur kon hij
niet veranderen. Nicolas had blauwe ogen, Bourdin’s ogen zijn bruin.
Bij aankomst omarmt de zus hem en ze ziet hem als haar broer.
Bij aankomst omarmt de zus hem en ze ziet hem als haar broer.
Leugens:
Bourdin gaat mee naar Amerika en wordt door iedereen in de familie gezien als de verloren Nicolas. Hij vertelt hun en de FBI een verhaal over kidnapping door seksverslaafde militairen die hem en andere jongens drie jaar hebben misbruik, zij veranderden jongens constant van uiterlijk, daarom dat hij nu bruine ogen had. Als kijker geloof je bijna niet dat de familie hierin is getrapt. Het wordt pas twijfelen als er een privédetective op de zaak wordt gezet die geen enkel moment gelooft dat Bourdin de verloren Nicolas is. Samen met de FBI gaat hij op zoek naar de waarheid. Ze blijken op een web van leugens te stuiten die een beerput opentrekken.
Bourdin gaat mee naar Amerika en wordt door iedereen in de familie gezien als de verloren Nicolas. Hij vertelt hun en de FBI een verhaal over kidnapping door seksverslaafde militairen die hem en andere jongens drie jaar hebben misbruik, zij veranderden jongens constant van uiterlijk, daarom dat hij nu bruine ogen had. Als kijker geloof je bijna niet dat de familie hierin is getrapt. Het wordt pas twijfelen als er een privédetective op de zaak wordt gezet die geen enkel moment gelooft dat Bourdin de verloren Nicolas is. Samen met de FBI gaat hij op zoek naar de waarheid. Ze blijken op een web van leugens te stuiten die een beerput opentrekken.
Conclusie:
The Imposter is een weergaloze documentaire. Door het gebruik van reconstructiebeelden met acteurs die bijna als twee druppels water lijken op de echte personen krijgt deze documentaire zelfs een thrillerachtig tintje, die je constant een nieuwe twist voorschotelt. In het begin denk je zelfs; “dit kan nooit waargebeurd zijn”, juist op dat moment krijg je echte video-opnames en tv-interviews te zien, deze zijn authentiek en geven je een brok in de keel. De grootste troef is het interviewen van Fréréric Bourdin. Hij vertelt zijn hele ervaring met flair en lijkt ervan te genieten om ons te laten weten wat hij allemaal klaar heeft gespeeld. Het einde is toepasselijk en aangezien dit een waargebeurd verhaal is wordt het met een aantal suggesties afgedaan. Al met al een geslaagde documentaire over een geraffineerde Kameleon die een gezin en de rest van de wereld wist te overtuigen hun verloren zoon te zijn. Zeer zeker een aanrader, ook als je normaliter niet van documentaires houdt.
The Imposter is een weergaloze documentaire. Door het gebruik van reconstructiebeelden met acteurs die bijna als twee druppels water lijken op de echte personen krijgt deze documentaire zelfs een thrillerachtig tintje, die je constant een nieuwe twist voorschotelt. In het begin denk je zelfs; “dit kan nooit waargebeurd zijn”, juist op dat moment krijg je echte video-opnames en tv-interviews te zien, deze zijn authentiek en geven je een brok in de keel. De grootste troef is het interviewen van Fréréric Bourdin. Hij vertelt zijn hele ervaring met flair en lijkt ervan te genieten om ons te laten weten wat hij allemaal klaar heeft gespeeld. Het einde is toepasselijk en aangezien dit een waargebeurd verhaal is wordt het met een aantal suggesties afgedaan. Al met al een geslaagde documentaire over een geraffineerde Kameleon die een gezin en de rest van de wereld wist te overtuigen hun verloren zoon te zijn. Zeer zeker een aanrader, ook als je normaliter niet van documentaires houdt.
