Warm Bodies (2013) Film Review

Met: Nicolas Hoult, Teresa Palmer, Analeigh Tipton, Rob Coddry en John Malkovich

Regie: Jonathan Levine

Na het uitmelken van het vampiergenre met de Twilight Saga, komt maatschappij Summit met een “Romantische Zombiefilm” op de proppen. Is het net zo klef als de Twilight films of heeft deze film wat meer Bite?  

R

De film wordt ingeleid door de ondode hoofdpersoon van de film, een zombie genaamd R, gespeeld door Nicolas Hoult (About a Boy, Jack the Giant Slayer). Hij weet zijn naam niet en ook niet hoe hij een zombie is geworden. Zijn dag bestaat vooral uit het rondslenteren door de hallen van een verlaten vliegveld. Samen met andere zombies is dat de voornaamste bezigheid. Al snel wordt duidelijk gemaakt dat deze zombies nog een bepaald “sociaal”aspect hebben. Zeker, ze stoten elkaar aan, maar als er oogcontact is dan grommen ze en is er een bepaalde connectie. R heeft zelfs conversaties met een andere zombie(Coddry) al blijft het bij een paar losse woorden.

Boney

Al snel wordt duidelijk dat de “gewone” zombies niet de enige creaturen zijn die het vliegveld bevolken. Een zombie die zijn volledige verstand verliest en na een periode aftakelt, verandert in een Boney; dit zijn gewetenloze skeletten die zich terugtrekken in het donker en af en toe een aanval plegen op de gewone zombies. Het is duidelijk te zien dat de Boney’s via CGI tot leven komen en dat is helaas ook de mindere kwaliteit van deze film, de wezens zien er te computer genereerd uit en zijn niet angstaanjagend.

Julie

Maar er is ook nog een menselijke kant. Het verhaal speelt zich af in een post apocalyptisch New-York en is net als het oude Duitsland verdeeld tussen Oost en West, met een grote muur in het midden. Geleid door generaal Grigio (Malkovich) worden er tropen naar de andere kant van de muur gestuurd om korte metten te maken met de zombieplaag. Het nieuwste groepje “soldaten” wordt op pad gestuurd, waaronder Grigio’s dochter Julie (Palmer) en haar vriendje Perry, gespeeld door Dave Franco (broertje van James). Al gauw kruisen hun wegen die van R en zijn ondode kompanen en er ontstaat een vuurgevecht. Tijdens het vuurgevecht valt R Perry aan en eet zijn hersenen. Tijdens dit gehele proces maakt R met een voice-over duidelijk dat hij geen andere keuze had en dat hij erg in conflict met zichzelf is om mensenhersens te eten. Terwijl hij een smörgäsbord aan Perry hersens eet ontketent zich iets in de nog vrijwel ondode kop van R. Hij ziet het verleden van Perry en diens gevoelens worden op R overgebracht. Door dit voorval krijgt hij oog voor Julie en een instinct zegt hem dat hij haar moet redden. Na een paar pogingen weet R haar te overtuigen en ze vluchten naar het vliegveld waar R met een paar woorden duidelijk probeert te maken dat het niet veilig voor haar is en dat ze moet blijven.

Menselijk

Dermate R de rest van Perry’s hersens verorbert begint hij meer en meer menselijkere trekjes te vertonen. Dit valt ook Julie op die in deze verandering wellicht een oplossing ziet voor het zombieprobleem. Wat volgt zijn een aantal langdradige scenes waar de liefde tussen de twee tegenpolen langzaam tot gang komt. Dit gedeelte van de film had voor mij wat ingekort mogen worden. Er worden een aantal onlogische scenes getoond waarin Julie allang had kunnen ontsnappen van haar nieuw onderkomen. Uiteindelijk wordt er gewerkt naar de onvermijdelijke derde acte en het cliché van, de hoofdpersonen gaan hun eigen weg maar komen elkaar weer tegen, neemt zijn intrede.

Conclusie

Over het algemeen heb ik mij goed vermaakt met deze film. Hij geeft constant een bepaalde charme af en de acteurs leveren goed werk. Leuke vondst is actrice Analeigh Tipton die als beste vriendin van Julie een frisse wind is en de leukste dialogen heeft. Jammer vond ik het onevenwichtige tempo van de film, hij begint sprankelt met grappige voice-overs, maar in het midden zakt hij een beetje in en wordt hij wat droog qua stof. Het laatste half uur maakt veel goed door meer komedie en actie te gebruiken, al had ik liever gezien dat ze dit wat verdeeld hadden. Uiteraard merk je tijdens deze film waar het verhaal losjes op gebaseerd is, R en Julie... zou genoeg moeten zeggen, mocht dat niet zo zijn dan is er nog een welbekende scene die dat nog eens benadrukt. Uiteindelijk is het toch een film die overeind blijft met een leuk verhaal, goede chemie tussen de acteusr en gebruik van een jukebox aan muziek die je een lekker gevoel geeft tijdens de film. In vergelijking met bijvoorbeeld Shaun of the Dead verbleekt deze film in humor en bloederige effecten, maar desalniettemin leuk voor koppels die van komedie en horror houden. Minder leuk voor zombiepuristen, die kunnen beter Dawn of the Dead op dvd kopen.

3/5

Andere films van regisseur Jonathan Levine: