Zombie Tuinfeest

Vorig weekend een Tuinfeest gehad. Een vriend van me was een jaar getrouwd, nou proficiat, echt waar. Aangezien ik voor het eeuwige vrijgezellenleven heb gekozen had ik onder de A in mijn telefoon een aanhangsel voor de dag gevonden. Ik haalde haar op in mijn krakkende Volkswagen, en ze gaf aan dat ze het super vond dat ik haar nog eens wilde zien en een eer dat ze met me mee mocht naar het feest en blabla….

Natuurlijk was ik weer de één van de laatste die aankwam bij zijn grote nieuwe landhuis. Het stond er vol met auto’s en nergens plaats om mijn eigen auto kwijt te krijgen. Licht geïrriteerd reed ik een paar rondjes. Ik vertikte het om terug te rijden en de auto op die onverlichte parkeerplaats te zetten.  Want ik wist hoe zij was. Een afgelegen donker plekje en ze plakt alweer tegen mijn broek vast, daar had ik die dag niet zo een zin in. Na mijn derde rondje zag ik een wagen van de catering wegrijden. “Dit is mijn kans!” dacht ik. Shit, ik moest wel fileparkerend erin rijden. Dit heb ik ooit eens gedaan, geloof de laatste keer bij… het opgaan van het rijexamen inderdaad. Langs de spiegel van die auto en dan, MERDE, opnieuw. Langs die auto, nu zonder spiegel, draaien, HELEMAAL TERUG JA JA….

Uiteindelijk had ik de auto dan toch maar op de onverlichte parkeerplaats gezet. Mijn date begon zoals ik al had gedacht met mijn klokkenspel te spelen. Het lag op de achterbank en ik was het helemaal vergeten, een vervelend insturment dat ik niet onder de knie krijg. Maar ik kreeg het voormekaar om te zeggen dat we te laat waren en we misschien niet meer binnen mochten komen. Gelukkig kwam ze weer omhoog en zei, “hebben we straks meer tijd om deuntjes te spelen”. Oh mijn God.

Terwijl we het grindpad bewandelde bekeken we het mooie landhuis. Bij de voordeur stond onze gastheer al klaar, samen met zijn lieftallige vrouw. Ze heette ons welkom en vroegen wie ik bij me had. “Eh dit is A…”, en ik liep naar binnen richting de open bar. De tuin was uitermate groot, maar nog steeds het enige wat me interesseerde was deze dag te overleven. Ik vroeg aan mijn vriend wie al die mensen zijn die daar zo droog voor zich uit stonden te staren. Het bleken vooral kennissen te zijn van zijn vrouw, die de dochter is van een mediamagnaat. Hij is eigenlijk net als ik een simpele boerenjongen, die liever in het veld een balletje trapt met zijn vrienden. Er waren nog een paar van ons vriendenclubje aanwezig waar ik me bij toevoegde. Mijn date voor de dag stond met een oude man te kletsen. Aan haar sensuele bewegingen te zien was ik haar kwijt voor de rest van de avond. Gelukkig ook maar. We maakten wat grapjes en praatte over oude jeugdliefdes. Terwijl de rest van het aanwezig volk steeds stijver werd en hun wijntjes en cherry’s naar binnenwerkten.

We zagen aan onze goede vriend hoe hij begon te veranderen. Hij was niet meer dezelfde jongen waar wij 20 jaar geleden tikkertje mee deden. Nee… hij was al ingeburgerd in het leven van de rijken en extravagante uitingen. Ik vroeg zelfs nog aan de rest, “Is dat een soort kunstzinnige uitlating?” terwijl hij bij een deftige dame de arm afrukte. Iemand anders in de groep merkte op dat het inderdaad tijdens de zwarte pest als kunst werd gezien. “Wat een stelletje elites”, dacht ik bij mezelf.  De deftige dame begon te schreeuwen en de rest van het rijke grut deed met ze mee. We stonden met ons biertje in de hand en bekeken het schouwspel.

We hadden het erover hoeveel geld dit wel niet gekost had, om zoiets neer te zetten. “Kijk, het oude dametje wat net van haar arm is ontdaan, is begonnen met het eten van de poedel des huizes.” Grandioos topvermaak. De echtgenote van onze goede vriend kwam helemaal onder het bloed naar ons toe rennen; “Jongens help me, het is uit de hand gelopen.” Geweldig optreden! gaven wij klappend aan, terwijl zij ons pissig aankeek, werd ze door mijn date van die dag in de nek gebeten. Ook wij werden onder het bloed gesprayd, en we lachte naar mekaar terwijl we proosten. 

En zo ging het nog wel even door. Tegen het einde aan vond ik het een beetje te ver gaan, maar ja dat krijg je met zo'n exclusief volk, ze willen alles perfect doen, alles voor de kunst. Het spektakel bleef in zijn volle glorie doorvloeien, zelfs mijn vrienden gingen meedoen. Ik had er niet zo een zin in, aangezien ik een meer introvert persoon ben, keek ik liever vanaf een afstand.

Na mijn twintigste pilsje vond ik het wel goed geweest, ik liep door de bloedpool om mijn vriend te zoeken en hem te bedanken. Hij was bezig zich uit te laten op zijn schoonmoeder, ik klopte hem op de schouder en bedankte hem voor de fijne avond. Hij keek me verwilderd aan. Zo geweldig dat hij in zijn rol bleef.

Terwijl ik naar mijn auto liep bedacht ik me of het wel goed was om te gaan rijden. Ik had eigenlijk te veel gedronken. Ik was net op de parkeerplaats aangekomen, sprong mijn date me in de nek. “Ach ja” dacht ik, ben toch zat, waarom niet. Ze ging zo hard te keer, ik wist niet dat ze zo'n bijtertje was.

Vandaag werd ik met een flinke kater wakker. Ik had hem blijkbaar gister van de straat geplukt en voor de helft opgegeten. Ik maakte een kop koffie maar die kon me niet bekoren. Uiteindelijk heb ik de telefoon gepakt om een pizza te bestellen.  De man aan de andere kant van de lijn vroeg; “wat voor een pizza mag het zijn?”
Ik gaf aan dat alleen de pizzabezorger voldoende is…

Denk toch dat ik maar even de huisarts bel…