Review: The Wolf of Wall Street

Met Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Margot Robbie, Kyle Chandler, Matthew McConaughey

Regie: Martin Scorsese

Al sinds het zien van de eerste trailer, afgelopen jaar, keek ik met plezier uit naar deze nieuwe Martin Scorsese film. De trailer, onder de begeleiding van het energieke nummer Black Skinhead van Kanye West is geweldig. In twee minuten werd het ene na het andere hilarische moment getoond. Het drie uur durende resultaat doet die eerste trailer eer aan. Dit is zo’n film die van begin tot eind hilarisch blijft en entertaint.

                                                                  (Martin Scorsese)

Scorsese kreeg in 2007 een welverdiende oscar voor zijn film The Departed. Hoewel hij in het verleden geweldig films had gemaakt, keek ik ook uit naar zijn toekomstige films. Tussen The Departed en The Wolf of Wall Street maakte hij twee speelfilms; Shutter Island (eveneens met Dicaprio) en Hugo. Hoewel ik Shutter Island nog wel kon waarderen, was het vooral Hugo die mij tegenviel. Die film was een ode aan de cinema aan het begin van de twintigste eeuw. Hoewel de film technisch prachtig in elkaar zat, werd het verhaal op een zware toon vertelt, waardoor het een saaie zit werd. Echter wordt de film wel alom gewaardeerd door critici.

In The Wolf of Wall Street maken we kennis met een jonge Jordan Belfort (DiCaprio) die het eind jaren 80 wil gaan maken op Wall Street. Hij wordt aangenomen en krijgt het meteen zwaar te verduren van zijn supervisor. Een andere supervisor, Mark Hanna (een fantastische McConaughey), stelt hem gerust en neemt de jonge Belfort onder zijn hoede. Tijdens een lunch vertelt Hanna hem een aantal kneepjes van het vak en dat laat een grote indruk achter bij Belfort. Zijn Wall Street avontuur blijkt echter van korte duur als hij al vrij snel ontslagen wordt. Hierna gaat hij van start bij een klein bureau dat waardeloze aandelen verkoopt aan de gemiddelde burger. Hier weet Belfort zich te ontpoppen tot een meesterleugenaar die zijn klanten al zijn kul laat geloven. Binnen een korte tijd verdient hij al meer geld dan hij had kunnen dromen.
In het proces komt hij Donnie Azoff (Hill) tegen, die graag met hem wilt samenwerken. Samen kopen ze een oude garage op en beginnen hun eigen onderneming. Al gauw groeit het bedrijf en verdienen ze bakken met geld, en dat is nog maar het begin.



    (Jonah Hill als Donnie Azoff)

Belfort is gelukkig getrouwd met zijn jeugdliefde, echter wanneer de verleidelijke Naomi in beeld komt, loopt zijn huwelijk op de klippen en trouwt daarna met deze begeerlijke jonge dame. Naarmate het geld blijft doorgroeien, weet Belfort niet meer waar hij met al dat geld naar toe moet. Tegen die tijd is hij allang verslaafd aan een cocktail van drugs, hoeren en macht. Ondertussen loopt er ook een zaak bij de FBI om hem aan te klagen.

Zoals gezegd in het begin van deze review, is The Wolf of Wall Street een constant, hilarische film met geweldige acteerprestaties. Naast de hoofdrolspelers, schieten ook regisseur/acteur Rob Reiner (als Belforts vader) en Jon Bernthal (vooral bekend als Shane uit The Walking Dead) er bovenuit. Vooral Bernthal doet in zijn rol denken aan een jonge Rober DeNiro, wat volgens mij geen toeval is.
Verder is een scene met een 15 jaar oud medicijn naar mijn mening de beste manier om de lachspieren te stimuleren. Het effect wordt zolang uitgetrokken, dat je het gevoel hebt dat je naar een aflevering van Family Guy aan het kijken bent.



(Margot Robbie, Leonardo DiCaprio en Martin Scorsese op de set)

Uiteindelijk komt het erop neer dat deze film laat zien dat Martin Scorsese nog steeds in bloedvorm is. Daarnaast is het naar mijn mening, aan de hand van de dialogen, vrouwelijk bloot en humor, een echte mannenfilm. DiCaprio levert met deze film één van zijn beste rollen af en Jonah Hill laat zien dat hij meer kan dan alleen de komiek zijn (hoewel hij de meeste hilariteit met zich meebrengt).  
Mijn enige kritiekpunten zijn dat de film gemakkelijk een half uur korter had kunnen, omdat enkele scenes op elkaar lijken en in het proces niets nieuws brengen in het verhaal. Daarnaast doen enkele plotlijnen denken andere films, zoals Wall Street, Goodfellas en Blow. Maar los daarvan zijn dit de drie meest vermakelijke uren die ik in lange tijd in de bioscoop heb meegemaakt.

4,5 uit 5